افزایش خطر ابتلا به دیابت در برخی کودکانی که از داروهای آنتی سایکوتیک استفاده می کنند
6 آوریل 2015- در بزرگترین مطالعه ای که تاکنون انجام شده است مشخص گردید تجویز داروهای ضد روان پریشی بطور قابل توجهی سلامت کودکان را تهدید می کند.نتایج این تحقیق نشان می دهد داروهای ضدروان پریشی نه تنها سبب افزایش قابل توجه وزن کودک می شوند بلکه خطر ابتلا به دیابت نوع دو را در آنها تقریباً 50 درصد افزایش می دهند. محققان بیمارستان کودکان فیلادلفیا نتایج این تحقیق را در مجله ی JAMAمنتشر کردند.
داروهای آنتی سایکوتیک یا ضدروان پریشی گروه قدرتمندی از داروها هستند که در درمان اختلالات روانی و رفتاری استفاده می شوند. استفاده از این داروها موجب افزایش خطر ابتلا به دیابت میگردد و چنانچه همراه با داروهای ضد افسردگی برای کودکان تجویز شوند خطر ابتلا به دیابت را دو برابر می کنند.
تحقیقات قبلی همین محققین نشان داد از هر سه جوان تحت درمان با داروهای ضد افسردگی در برنامه ی Medicaidیک نفر همزمان از داروهای ضد روان پریشی نیز استفاده می کند.
معمولاً داروهای آنتی سایکوتیک در مقادیر کم و محدود برای کودکانی که اختلال دوقطبی یا اسکیزوفرنی در آنها تشخیص داده شده است یا برای کودکانی که دارای تأخیر تکاملی واضحی هستند و رفتارهای پرخاشگرانه ی بالقوه مضری برای خود و دیگران به نمایش می گذارند، تجویز میگردند. با این حال، درسالهای اخیر تجویز این داروها در غیاب اطلاعات ایمنی مدون و اطلاعات کافی در مورد اثر بخشی آنها برای درمان کودکان و نوجوانانی که رفتارهای مخرب دارند مانند کسانیکه مبتلا به اختلال بیش فعالی با کمبود توجه هستند( ADHD) افزایش یافته است.
درمطالعه ی اخیر، محققان به بررسی اطلاعات بیش از 1.3 میلیون کودک و نوجوان 10 تا 18 ساله که در مراکز خدمات Medicareو Medicaidسلامت روانی آنها بررسی شده بود، پرداختند.
در مراکز خدمات Medicaidمیزان تجویز داروهای ضد جنون برای کودکان بیش از کودکان تحت بیمه های خصوصی است و بطور کل برای درمان مشکلات رفتاری در 25 درصد از کودکانی که در مراکز Medicaidاز سال 2008 ثبت نام شده اند، داروهای ضد روان پریشی تجویز شده است که تا حد زیادی برای اختلالاتی است که چندان شدید نبوده اند.
به گفته ی دکتر Rubinنویسنده ی این تحقیق و معاون مدیر policylab در بیمارستان کودکان فیلادلفیا: تجویز این داروها برای چنین تعداد زیادی از کودکان پیامدهای نامطلوب دراز مدتی را به همراه خواهد داشت.
خطر پایه ابتلا به دیابت درکودکان و نوجوانانی که داروهای ضدروان پریشی برای آنها تجویز نمی شود در این تحقیق تنها یک نفر از هر 400 نفر بود، درحالیکه این خطر برای افرادیکه داروهای روان پریشی برای آنها تجویز شده است به 1 در 260 و برای افرادیکه شروع به مصرف داروهای روان پریشی نموده اند و همزمان داروهای ضد افسردگی نیز مصرف می کنند به 1 در 200 نفر افزایش یافته است.
دکتر Rubinمی افزاید: اگر چه حتماً باید درمورد این یافته ها تأمل کنیم، اما نباید واکنش بیش از حدی به آن نشان دهیم، ما نیاز داریم خطرات واقعی و فواید تجویز داروهای ضد روان پریشی برای کودکان را درنظر گرفته و بطور هوشمندانه تعداد کودکان و نوجوانانی را که درمعرض این داروهای قوی قرار می گیرند به حداقل برسانیم اما باید بپذیریم برای برخی ازکودکانی که دربحران های شدید و فوری هستند درمان با داروهای ضدروان پریشی برای مدیریت وضعیت بحرانی آنها بر خطرات استفاده از این داروها ارجح است.
نویسندگان این پژوهش پیشنهاد می کنند که پزشکان وخانواده ی بیماران بطور دوره ای باید درمورد تصمیم استفاده از داروها، استراتژیهای درمان را برای رسیدگی به رفتارهای چالش برانگیز بررسی مجدد نمایند. برای مثال چنانچه داروهای ضد روان پریشی برای درمان یک کودک لازم باشد ابتدا باید با حداقل دوز ممکن استفاده گردد و همزمان نظارت شدیدی بر شواهد اولیه ی افزایش وزن کودک و آزمایش هایی که احتمال ابتلا به دیابت را پیش بینی می کنند، صورت گیرد.
دکتر Rubinمی گوید: هنگامیکه یک کودک تحت درمان با داروهای ضدروان پریشی قرار می گیرد باید برنامه ی دوره ای برای خدمات مشاوره ای نظیر trauma-focused cognitive therapy(درمانهای شناختی) طراحی گردد تا به آسیب های عاطفی که اغلب علت ریشه ای این رفتارهای جنون آمیز می باشد، رسیدگی گردد. چنین بررسی های دوره ای برای قطع مصرف هر چه سریعتر داروهای ضد روان پریشی برای کودک باید طراحی گردد.
در نهایت محققان میگویند: تجویز داروهای ضد روان پریشی برای کودکان و نوجوانان به احتمال زیاد ادامه می یابد که منعکس کننده ی تقاضای رو به رشد برای رسیدگی به رفتارهای چالش برانگیز درکودکان است.
دکتر Rubinمی گوید: درنهایت تصمیم به تجویزی این داروها برای کودکانی که در این بحرانها هستند به اراده ی خانواده و ارائه دهندگان درمان بستگی دارد، ما تنها می توانیم امیدوار باشیم این تصمیمات با آگاهی کامل از یافته های تحقیق اخیرا اتخاذ شود و درصورت امکان درابتدا به جای تجویز دارو از روشهای جایگزین نظیر مشاوره یا سایر خدمات حمایتی استفاده شود.
منبع: www.sciencedaily.com/releases/2015/04/150406100817.htm